சுழலில் சிக்கியவள்...

பற்றுடனே பற்றும் கை புறந்தள்ளி, எள்ளி நகைக்கிறாய்...
விட்டு விலகி நிற்கையில் சுழல்நீராய் இழுத்தமிழ்த்துகிறாய்...

எண்ணவோ எழுதவோ இயலாத துன்பத்தால் மேடை செய்து...
துள்ளலாய் ஒரு பண்ணிசைக்கக் கேட்கிறாய்...
வெளிவரும் விசும்பலெல்லாம் இசையென்றே கொள்கிறாய்...

என் பொக்கிஷங்களை எங்கேயோ ஒளித்துவைக்கிறாய்...
கண்ணீரால் திரையிட்டு தேடிக்கொள் என்கிறாய்...

உனைப் புரியவோ பிரியவோ இயலாமல்...
பொங்கு நதிப் புனலில் சிற்றெறும்பாய் உழல்கிறேன்...

இணக்கம் உண்டெனில் மெய் நோக்கம் சொல்லெனக்கு...
இல்லையெனில் இப்போதே விட்டுச்செல்...
வாழ்க்கை என்றொரு பெயரோடு நீ காட்டும் ஜாலத்தை நிறுத்திவிட்டு.