தினமும் காலையில் தூங்கி எழுந்ததும் நேரே அதன் முகத்தில்தான் சென்று
விழிப்பேன். பசுஞ்சிவப்பாய் ஒரு வித்யாசமான வண்ணத்தில் இலைகள் துளிர்விட்டுக்
கொண்டிருக்கும். அது ஒரு ரோஜாச்செடி. பிறந்த குழந்தையின் நகம்போல் புதிதாய்
முளைக்கும் முட்கள் முதல் அதன் ஒவ்வொரு அணுவையும் ரசிப்பேன். அதை நான் தீவிரமாக காதலித்துக்கொண்டிருந்தேன்
என்றே சொல்லலாம். இடது பக்கம் ஒரு இலைத்துளிர் பின் வலது பக்கம் ஒன்று என, அதன்
வளரும் முறையில்(pattern) ஒரு ஒழுங்கு இருக்கும். திடீரென்று ஒருநாள் குண்டூசித்தலை முனை அளவு லேசாக
அரும்புவிடும். பார்த்ததும் பரவசமாகிவிடும். இன்றுதான் பூ அரும்ப வேண்டும் என யார்
சொல்லித்தந்தார்கள்? ஏற்கனவே தீர்மானிக்கப்பட்டதா?
அப்போது நான் C++ ம்
படித்துக்கொண்டிருந்த காலம். மனதில் ஒருபக்கம் Constructor, Destructor, Object என எல்லாவற்றையும்
வியந்துகொண்டிருப்பேன். சட்டென்று ஒரு கணத்தில் எல்லாவற்றிற்கும் ஏதோ தொடர்பு
இருப்பதுபோல் தோன்றியது. ஆம். அனைத்தும் திட்டமிடப்பட்டவை. எல்லாமே Programmed.!
முயற்சிகள் ஏதுமின்றி செயலற்று இருப்பதை ஊக்குவிக்கும் எண்ணத்தில் அல்ல, அந்த
படைப்பாளியின் உயர்வைச்சொல்லவே, C++ கும் ரோஜாச்செடிக்கும் பிறந்த என் செல்லக்குழந்தை.
The First and the Best
programmer
He wrote the code,
In each and every part of the object.
So that it behaves as He preferred.
As He is a perfect programmer,
He didn’t commit even a single mistake.
So that His programs never become failure.
The object in his program,
May not like the changes it has to undergo.
But He knows pretty well,
What has to be done for a good result.
Sometimes the object praises the programmer.
What is the
use?
Whether it
prays or not.
Whether it
obeys or not.
Whether it
is good or not.
Nothing does matter, as,
Nothing is in it’s hand. And
Everything is preplanned by Him. But
Unknowing this, the object boasts,
Anything can be done by it. Confidently.
Just He has given it a part to play.
It has to move as He drags.
It has to exist as He allows, and
It has to disappear when He destructs.
